وداع!
سلام دوستان
امروز اومدم با این وبلاگ و برای مدتی (شاید یکی دوسال)با وبلاگ نویسی خداحافظی کنم. دلیل من برای این کار این نیست که از وبلاگ نویسی خسته شده باشم...شاید بخاطر اینه که دیگه حرف قابلی برای گفتن ندارم.
تو این مدت چیزای زیادی از خیلیا یاد گرفتم...ممنون واقعا.
بر خلاف دنیای واقعی که زیاد دوستی ندارم و معمولا تنهام اینجا تونستم دوستای خوبی پیدا کنم...
راستش نمیخوام از دوستانم خداحافظی کنم چون مطمئنا(حالا شاید کمتر) بهتون سر میزنم ولی به رسم تشکر و قدر دانی اسم چندی رو میبرم.
ممنون بهزاد! من مطمئنم اگه من یا هر کسی بیخود ترین و ضایع ترین مطلب هم مینوشتیم شما میومدی نظر میدادی و همیشه سر میزدی...این ویژگیت خیلی خوبه...اینکه ذات ادم ها برات مهم تر از سطح نوشته هاشونه....در مورد این که خیلی با معرفت و خوش اخلاقی هم که همه میدونن :)
ممنون سپید ! هر چی ازت تعریف کنم کمه...خوش اخلاق مهربون صادق پاک و..و...و....
خیلی دختر خوبی هستی و اراده خیلی خوبی داری...من تحصینت میکنم و میخوام ازت یاد بگیرم...
ممنون اقا مهدی! شما با اینکه یازده سال از من بزرگ ترید همیشه با من حرف میزدید و به حرفام گوش میکردید...اگه کمکی میخواستم کمکم میکردید...
از اون جایی که شما بیشتر از هر دوستی توی وبلاگم منو میشناسید من وقتی مشکلی داشتم بهتون میگفتم و همیشه خیالم جمع بود که برادر بزرگ تری مثل شما دارم که کمکم کنه.
ممنون شایان! شما شایدخودت ندونی ولی چیزای زیادی ازت یاد گرفتم....
ممنون زهرا(خلوت های یک دختر تنها)! شما دختر خوب و خوش قلبی هستی...همیشه مواظب خودت و اطافیانت باش! مواظب باش هیچوقت اشتباه نکنی!
ممنون مادمازل! زیاد نیست که شما رو میشناسم ولی تو همین مدت کم متوجه شدم که خیلی با معرفتی...
از بقیه دوستانم اعم از مریم . زهرا. ف کاف .الهه. ممنونم.
ببخشید اگه کسی رو از قلم انداختم....همه تون رو دوست دارم....خداحافظ....